Saor - Amidst the Ruins

Saor, üç yıl aradan sonra "Origins" albümünden sonra bir saatlik yeni bir albümle geri döndü. Andy Marshall, Saor'un soundunu beklenmedik şekilde genişletti. Yorumlarda, "Origins"e benzer bir sound bekliyordum, ama bu albüm onun daha cilalı bir versiyonu değil. İki albüm arasında bağlantı olsa da, yeni çalışması çok daha fazlasını sunuyor.

Beş parçadan dördü on dakikayı aşıyor ve her biri heyecan verici. Albümün açılış parçası 'Amidst The Ruins', dinleyiciyi etkileyen görkemli bir atmosfer sunuyor. Uçsuz bucaksız manzaralar çağrıştıran bu parçada vokaller daha ham ve dikkat çekici. Girişteki flüt, destekleyici bir rol üstlenirken, ara kısımlar önceki çalışmalardan daha büyük bir ölçek hissi taşıyor. Bu yönüyle "sinematik" bir deneyim sunuyor.

'Echoes Of The Ancient Land' albümü, daha sakin bir bölümle başlamadan önce sert bir giriş yapıyor. İlk kez kadın vokallerin yer aldığı bu albüm, Ella Zlotos'un izniyle farklı bir hava katıyor. Bu küçük değişiklikler, albümü daha çekici kılıyor. İkinci yarısı da iyi fakat ilk dört dakika kadar çeşitlilik sunmuyor.

'Glen Of Sorrow' şarkısı, Saor'un tarzından oldukça farklı başlıyor; marş benzeri davullar, savaş hissi uyandırıyor. Dördüncü dakikada vokaller devreye giriyor ve her şey yerine oturuyor. Kadın vokallerin öne çıktığı daha sakin bölümler de mevcut. Standart sound'larından Winterfylleth'e yakın bir ton kayması olsa da, gitarların arka planda sert bir şekilde parçalandığı bu parça oldukça başarılı.

“Sylvan Embrace,” Saor'un en kısa ve tamamen akustik parçası... Eluveitie'nin 'Antvmnos' şarkısını ve Winterfylleth'in 'Hallowing of Heirdom' albümünü hatırlatıyor. Saor'un diskografisinde akustik parçalar oldukça nadir, genellikle enstrümantal demolar mevcut. Bu eser, Saor için yeni bir yön sunarken, Kelt folk unsurlarını daha güçlü bir şekilde yansıtma potansiyeline sahip. Sekiz dakikalık bir parça olarak tekrara düşme riski bulunsa da, bu parçada bunu hissetmiyorum.

'Rebirth' parçası, Saor'un sakinliğinin ardından yapılan bir uğurlama niteliğinde ve 14 dakika ile albümün en uzun parçası. 'Origins', 'Tears Of A Nation' ve 'A Highland Lament' gibi önceki kapanış parçaları kadar etkileyici. İki vokal tarzı (yüksek hırıltılar ve düşük temiz vokal) iyi bir kontrast oluşturuyor. Àngela Serrat ve diğer müzisyenlerin çello ve keman katkıları öne çıkıyor. Konuk müzisyen sayısı beklenenden fazla, çeşitlilik sunuyor. Sekizinci dakikada klasik gitar akorları "Guardians"ı hatırlatıyor, kadın vokaller ise Saor'un bir sonraki aşamasını simgeliyor, sanki tüm diskografileri tek bir kapanışta toplanmış gibi.

Saor, en sevdiğim gruplardan biri oldu. "Amidst The Ruins" beklentilerimi karşıladı. Mart ayındayız ama bu albüm yılın albümü olabilir...